Wibra - Folder van 06.11.2024 tot 30.11.2024 - Pagina 9

NOVEMBER 2024 a de diagnose kwam alles in een hoe bang ze waren geweest, de angst dat hun stroomversnelling. Anita was blij dat moeder zou overlijden.” Dat bracht weer een ze snel geholpen werd, maar al die hele nieuwe uitdaging met zich mee: omgaan onderzoeken waren wel even wennen. “In het met het leven na de borstkanker. Voor haarzelf, begin vond ik het best ongemakkelijk,” vertelt haar gezin en de mensen om ze. “Steeds maar weer je borsten ontbloten, haar heen. al die mensen die eraan zitten, prikken en meekijken. Dat voelt toch anders dan Niet meer ziek, maar ook nog niet ‘de oude’ bijvoorbeeld je been, je borsten zijn normaal echt iets intiems. Maar uiteindelijk wen je eraan “Dat is ook best ingewikkeld,” vertelt Anita. en ik was blij dat ik geopereerd kon worden. Het “Als je weer aan het werk gaat, denken veel plekje werd succesvol weggehaald en daarna mensen: ze is beter, ze is terug. Maar de impact op je lijf en hoofd gaat nog gewoon door. Ik kreeg ik 21 dagen bestraling en zes chemokuren. De chemokuren vond ik veruit het zwaarst, daar merk bijvoorbeeld dat ik veel meer zweet, alsof ben ik echt goed ziek van geweest”. mijn ‘thermostaat’ vanbinnen kapot is. Zo voelt het echt. En mijn geheugen is ook niet meer wat De impact voel je pas later het was. Anita was pas begin veertig toen ze schoon “Daarom zorg ik nu beter voor mezelf en luister werd verklaard. Daarom kreeg ze nog zeven ik meer naar mijn lichaam dan vroeger. Dat zijn jaar hormoontherapie om de kans op terugkeer de waardevolle lessen die ik door mijn ziekte te verkleinen. “In deze periode begon ook pas heb geleerd. Ik neem pauze wanneer ik het echt het besef door te sessssssssssnssnssssssnsesnssnsssnssnsssssessssnee nodig heb enga naar huis dringen wat er allemaal als ik moe ben, zelfs op was gebeurd”, vertelt ze. ‘Vaker voor een verjaardag. Mensen “En welke impact mijn moeten daar maar begrip ziekte had — en nog steeds mezelf kiezen. voor hebben. En ik verwen heeft - op mijn lichaam Dat moest ik mezelf wat vaker,” zegt ze en ons gezin. Het voelde lachend, “bijvoorbeeld alsof het ‘onderliggende wel leren, ja. als ik iets moois zie voor leed’ eindelijk naar boven mijn interieur. Ik ga kwam, omdat daar eerder sessssssnsssnssssssnssnsssnssssssnsescohennsnnsnen ook liever vandaag dan geen ruimte voor was. morgen op vakantie. Mijn jongste dochter was toen tien, de andere Binnen de mogelijkheden natuurlijk, maar ik leef twaalf en dertien. Onze oudste dochter zat net nu en geniet daarvan. Die instelling zouden we op de middelbare school en moest afstromen eigenlijk allemaal moeten hebben, toch? Dat van havo naar mavo. Pas toen vertelden ze ook gun ik iedereen.” © wibra