Wibra - Folder van 06.11.2024 tot 30.11.2024 - Pagina 9

NOVEMBER 2024

a de diagnose kwam alles in een

hoe bang ze waren geweest, de angst dat hun

stroomversnelling. Anita was blij dat

moeder zou overlijden.” Dat bracht weer een

ze snel geholpen werd, maar al die

hele nieuwe uitdaging met zich mee: omgaan

onderzoeken waren wel even wennen. “In het

met het leven na de borstkanker. Voor haarzelf,

begin vond ik het best ongemakkelijk,” vertelt

haar gezin en de mensen om

ze. “Steeds maar weer je borsten ontbloten,

haar heen.

al die mensen die eraan zitten, prikken

en meekijken. Dat voelt toch anders dan

Niet meer ziek, maar ook nog

niet ‘de oude’

bijvoorbeeld je been, je borsten zijn normaal

echt iets intiems. Maar uiteindelijk wen je eraan

“Dat is ook best ingewikkeld,” vertelt Anita.

en ik was blij dat ik geopereerd kon worden. Het

“Als je weer aan het werk gaat, denken veel

plekje werd succesvol weggehaald en daarna

mensen: ze is beter, ze is terug. Maar de impact

op je lijf en hoofd gaat nog gewoon door. Ik

kreeg ik 21 dagen bestraling en zes chemokuren.

De chemokuren vond ik veruit het zwaarst, daar

merk bijvoorbeeld dat ik veel meer zweet, alsof

ben ik echt goed ziek van geweest”.

mijn ‘thermostaat’ vanbinnen kapot is. Zo voelt

het echt. En mijn geheugen is ook niet meer wat

De impact voel je pas later

het was.

Anita was pas begin veertig toen ze schoon

“Daarom zorg ik nu beter voor mezelf en luister

werd verklaard. Daarom kreeg ze nog zeven

ik meer naar mijn lichaam dan vroeger. Dat zijn

jaar hormoontherapie om de kans op terugkeer

de waardevolle lessen die ik door mijn ziekte

te verkleinen. “In deze periode begon ook pas

heb geleerd. Ik neem pauze wanneer ik het

echt het besef door te

sessssssssssnssnssssssnsesnssnsssnssnsssssessssnee

nodig heb enga naar huis

dringen wat er allemaal

als ik moe ben, zelfs op

was gebeurd”, vertelt ze.

‘Vaker voor

een verjaardag. Mensen

“En welke impact mijn

moeten daar maar begrip

ziekte had — en nog steeds

mezelf kiezen.

voor hebben. En ik verwen

heeft - op mijn lichaam

Dat moest ik

mezelf wat vaker,” zegt ze

en ons gezin. Het voelde

lachend, “bijvoorbeeld

alsof het ‘onderliggende

wel leren, ja.

als ik iets moois zie voor

leed’ eindelijk naar boven

mijn interieur. Ik ga

kwam, omdat daar eerder

sessssssnsssnssssssnssnsssnssssssnsescohennsnnsnen

ook liever vandaag dan

geen ruimte voor was.

morgen op vakantie.

Mijn jongste dochter was toen tien, de andere

Binnen de mogelijkheden natuurlijk, maar ik leef

twaalf en dertien. Onze oudste dochter zat net

nu en geniet daarvan. Die instelling zouden we

op de middelbare school en moest afstromen

eigenlijk allemaal moeten hebben, toch? Dat

van havo naar mavo. Pas toen vertelden ze ook

gun ik iedereen.”

©

wibra